![]() |
|
|
|
#1
|
|||
|
|||
|
Persoonlijk vind ik dat het een goed initiatief zou zijn. Sommige leerkrachten, die problemen hebben, beseffen misschien zelf niet goed dat het een impact heeft op de leerlingen zelf. Wanneer je in een depressie verzeilt raakt, kan je dit op een onrechtstreekse manier overbrengen naar je leerlingen toe. Zo merken ze dat er een probleem is en beginnen ze zich misschien vragen te stellen. Hierdoor raakt het feitelijk doel van lesgeven een beetje verloren, want doordat de leerkracht problemen heeft, gaan de leerlingen zich misschien hierop focussen. Ze zullen dan ook vragen hebben. Indien de school zelf een time-out inroept voor de leerkracht met problemen, kan de leerkracht niet anders dan hulp zoeken.
|
|
#2
|
|||
|
|||
|
Dit lijkt mij logisch. Mensen met een probleem zien niet altijd in dat ze een probleem hebben en zullen daardoor ook minder snel hulp zoeken.
Wat ik mij afvraag: is dit enkel nodig voor leerkrachten? Wat doe je met een verpleegster die een drankprobleem heeft? Wat doe je met een depressieve buschauffeur? Volgens mij moet men dit probleem breder zien en aanpakken. Wat ik wel belangrijk vind, is dat men ook effectief een probleem of een ziekte heeft om thuis te kunnen blijven. Je hoort het maar al te vaak dat mensen van hun dokter ziekteverlof krijgen, terwijl ze nog heel goed kunnen (maar misschien niet willen) functioneren op de werkvloer. Vaak is dit afhankelijk van hun huisarts. Misschien moet men inderdaad nadenken over een bindend advies, maar dan ook over een second opinion (dus niet enkel je huisarts die de diagnose stelt) zodat er minder mensen kunnen profiteren van het ziekteverlof. |